BAĞLANMAK...

    Hani diyor ya şair, bağlanmayacaksın hiçbir şeye öyle körü körüne o olmazsa yaşayamam demeyeceksin, yaşarsın çünkü... Evet bağlanmayacaksın, bağlandıkların elinden gidiyor çünkü birer birer... Hatırlıyor musun ilk sevdiğin kızı ya da oğlanı hani derdin ya daha ışığın düğmesine yetişmezken boyun! onu sever onunla evlenecek olurdun ya da oyuncağın en sevdiğin araban, bebeğin sadece senindi hep oynasan da bıkmazdın her gittiğin yere götürürdün o senindi çünkü onu çok severdin...

    Biraz büyüdün artık okula başlamış ve hatta 6. sınıfa gidiyordun belki, artık en sevdiğin oyuncakların yoktu yanında kim bilir hangi dolapta ya da hangi çöp konteynırındaydı. Bisikletin, komşu çocuğu arkadaşların vardı öyle bağlıydın ki onlara sokak da oyun oynadığın için eve bile zor girerdin.

    Ve şimdi biraz daha büyüdün artık liseye gidiyordun ne oyuncakların vardı yanında ne bisikletin ne de komşu çocuğu arkadaşların. Şimdi artIk okul arkadaşların vardı hiç ayrılmam dediğin. Onlarla yer, onlarla gezer, onlarla konuşurdun hatta hatırlıyor musun ilk sırrını paylaşmıştın en yakın arkadaşına, sevdiğin erkeğin ya da kızın ismini. Arkadaşlıktan öteydi onlar senin için beraber okula gider ve hatta çoğu zaman okul çıkısı onlarlaydın ve bu yüzden kaç kere azar işitmiştin babandan. Ama onlar anlamazdı değil mi? sizin dostluğunuzu kardeşliğinizi...

    Ve sonunda biraz daha büyüdün artık kim bilir nerede üniversite kazanmıştın belki de şehir dışında şimdi ise ayrı vazgeçilmezlerin vardı derslerin ve hayalin vardı, bu okulu bitirip doktor, polis, öğretmen olacaktın. Büyüktü hayallerin ve sıkı sıkıya bağlıydın artık onlara. Sonunda yetişmiştin hayallerine bugün mezun oluyordun ve okuduğun alanda çalışmasan da artık bir iş sahibiydin ve sonunda evlilik vardı önünde yine hiç vazgeçemediğin bir erkek yada kızla birlikte..

    Sen bağlandıkça hayal kurdun ve planlar yaptın sürekli ama yaratanın senin için hazırladığı plandan habersizdin.! Ve o gün geldi ölüm meleği çaldı kapını usulca ve sen dedin ki "ama benim hayallerim var evlenecektim" dedin. "İyi bir geleceğim olacak" dedin, "ben ondan kopamam ki hem ben çalıştığım iş yerini de çok seviyorum hem maaşı da iyi" dedin ama dinlemedi ölüm meleği dinleyemezdi de.

    Sonra adeta bir film oldu geçmişin gözünün önünden geçti hızlıca ve sen fark ettin ki nelere bağlanmıştın vazgeçemem demiştin de sonra hepsi önemini yitirmişti birer birer.. Şimdi yine vazgeçme zamanıydı hem de her şeyden.

    Ve sonra kabir, mahşer, mizan derken cennet kapıları açıldı sana ve dünyadaki halin gelmişti gözünün önüne bir tebessüm ettin bağlandıklarına vazgeçemem dediklerine şimdi sonsuz cennet önündeydi ve orada bağlanabilecektin her istediğine, gönlün yettiğince hem de sonsuz bir şekilde...

Fevzi H. AKTAŞ