Sıkıntı, meşakkat, ağrı, acı ve hüzün. Bunlar ne kadar güzel şeyler! Desem birçoğunuz delirdiğimi düşünürsünüz sanırım. Hatta acıdan zevk alınır mı? Yahu dediğinizi duyar gibiyim.
Evet, elbette bunlar hoş şeyler değildir. Ancak bunları ne kadar istemesek de başımıza geldi, geliyor ve gelecek. Melekler, bizlere gıpta bile ediyor aslında bu duygular için. Peki, bu elemlerden niçin hoşlanılır? Melekler niçin gıpta eder?
Aslında birçoğunuzun da bildiği Esma-ül Hüsna’dan iki Esma var. El-kabız ve el-basid bu ismi Celilleri örnek alalım. Melekler bu isimleri sadece bilirler! İnsanlar ise bu isimleri bizzat yaşayarak, tatbik ederek öğreniyorlar. Acı, ağrı, sıkıntı çekenler; el-kabız isminin tecellisini yaşıyor öğreniyorlar. Buna karşın bu sıkıntı ve kederden kurtulup rahatlayınca, hüznün yerini sevinç, ağrının yerini rahatlama, sıkıntının yerini ferahlık alınca el-basid isminin tecellisini yaşıyorlar. Yüce yaratanın ismi eşrefleriyle bizzat muhatap oluyor yaşıyorlar.
Pekâlâ, zor ve bazen dayanılmaz gibi olabiliyor ama bizlere müjdeyi Allah kur’an-ı kerim de şöyle veriyor.”Allah bir kimseyi ancak gücünün yettiği şeyle yükümlü kılar.”(bakara/286)
El-kabız (dilediğine darlık veren, sıkan, daraltan) ve El-basid (dilediğine bolluk veren, açan, genişleten) bu iki ismi celilleri bizzat yaşamak, bilmek ve idrak etmek bizlere en büyük lütuf değil midir? Geçenlerde bir kitapta okuduğum söz geliyor aklıma “ İnsan olmanın dayanılmaz hafifliği” bunu o zaman tam anlayamamıştım ancak ne demek istediğini şimdi daha net anlıyorum. Gerçekten O’nun Esmalarına muhatap olmak, insan olmanın en dayanılmaz hafifliği!
Tüm acziyetimle Bu konu hakkında birkaç ayet hatırlatmak isterim.
“Şüphesiz! Güçlükle beraber bir kolaylık vardır. Gerçekten, güçlükle beraber bir kolaylık vardır. Öyleyse, bir işi bitirince diğerine koyul. Ancak Rabbine yönel ve yalvar.(inşirah/5-8)”
Esma-ül Hüsnaların üzerimizdeki tecellilerinden dolayı kızan, üzülen değil de, şükredenlerden olmamız dileğimle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder